Ε, νομιζω οτι καλοκαιριασε πια...Ηρθαν τα χελιδονια, βγηκαν τα δαχτυλακια στα πεδιλα κι ολα μαζι στους δρομους...
Οι βεραντες γεμισαν απο κουβεντες, καμια φορα ακουγεται και η μανα να φωναζει... ασε το τηλεφωνο παιδι μου να διαβασεις...
Σκεφτομαι... ολες οι μανες μενουν παντα ιδιες, πως γινεται αυτο... Ο Λακης ξαναρθε στο τσαντιρι του μετα απο τοσο νερο που εφαγε επι σκηνης φετος... Στο σπιτι μου εσπασε ο θερμοσιφωνας κι εζησα με την υγρασια παρεα για μερες... Κοιταζα τους τοιχους και περιμενα τον Λακη να πεταχτει ξαφνικα με τις γαλοτσες του - εγω γιατι δεν εχω αραγε...
Ενα βραδυ πηγα στη Μηδεια του Παπαιωαννου μηπως μαθω να χορευω την ωρα των νερων, να παιζω εγω την Μηδεια στο μπανιο, να παιζει ο Λακης τον Βιοπαλαιστη στο παταρι...
Η υγρασια σε ολο της το μεγαλειο αυτο τον χειμωνα... Αλλα ηρθε το καλοκαιρι, κι αποχαιρετω τον χειμωνα με αυτη την ξεχασμενη εικονα, πετρα στη πετρα αυτος ο κορμος μεσα στην υγρασια να κραταει το Καλογερικο Γεφυρι χρονια τωρα...
